Αρκτικοί κυκλώνες

 
Ημερομηνία: 30 Δεκεμβρίου 2013
 
ΑΡΚΤΙΚΟΙ ΚΥΚΛΩΝΕΣ
 
Από το 2000 έως το 2010, 1.900 περίπου κυκλώνες έκαναν την εμφάνιση τους κάθε χρόνο, αφήνοντας στο πέρασμά τους ζεστό νερό και αέρα καθώς και λιωμένους θαλάσσιους πάγους στον Αρκτικό Ωκεανό.
 
 

Ο αριθμός αυτός είναι κατά περίπου 40 τοις εκατό αυξημένος σε σχέση με τις μέχρι σήμερα εκτιμήσεις, βασισμένος σε μια νέα ανάλυση αυτών των αρκτικών θυελλών.

Η διαφορά του 40 τοις εκατό στον αριθμό των κυκλώνων θα μπορούσε να είναι σημαντική για όποιον ζει βορειότερα του γεωγραφικού πλάτους των 55 μοιρών - η περιοχή της μελέτης, η οποία περιλαμβάνει τα βόρεια όρια του Καναδά, την Σκανδιναβία, την Ρωσία καθώς και την πολιτεία της Αλάσκα.

Η διαπίστωση αυτή είναι σημαντική για τους ερευνητές που θέλουν να πάρουν μια σαφή εικόνα των σημερινών καιρικών συνθηκών καθώς και την καλύτερη κατανόηση της ενδεχόμενης αλλαγής του κλίματος στο μέλλον, εξήγησε ο David Bromwich, καθηγητής γεωγραφίας στο Πανεπιστήμιο του Οχάιο και ανώτερος ερευνητής στο Byrd Polar Research Center.

"Γνωρίζουμε πλέον ότι υπάρχουν περισσότεροι κυκλώνες από ό,τι πιστεύαμε, απλά και μόνο επειδή μπορούμε να τους εντοπίσουμε πλέον καλύτερα", δήλωσε ο Bromwich.

Οι κυκλώνες είναι ζώνες χαμηλής ατμοσφαιρικής πίεσης με ανέμους που κυκλοφορούν γύρω τους. Μπορούν να σχηματιστεί πάνω από την ξηρά ή το νερό και να χαρακτηριστούν με διαφορετικά ονόματα ανάλογα με το μέγεθός τους και το σημείο που βρίσκονται. Στο Columbus, Οχάιο για παράδειγμα, ένα σύστημα χαμηλής πίεσης τον Δεκέμβριο απλά θα ονομάζεται χειμερινή καταιγίδα. Αντιθέτως συστήματα εξαιρετικά χαμηλής πίεσης που σχηματίζονται στα τροπικά νερά ονομάζονται λαίλαπες ή τυφώνες.

Το ερώτημα είναι πώς θα μπορούσε κάποιος να χάσει μια καταιγίδα τόσο μεγάλη όσο ένας κυκλώνας. Μπορεί να θεωρείται ότι είναι εύκολο να ανιχνευθούν, αλλά όπως αποδεικνύεται, πολλοί από τους κυκλώνες που δεν εντοπίστηκαν ήταν μικροί σε μέγεθος και μικρής διάρκειας ή εμφανίστηκαν σε ακατοίκητες περιοχές. Ωστόσο, οι ερευνητές πρέπει να γνωρίζουν όλες τις θύελλες που έχουν συμβεί εάν θέλουν να έχουν μια πλήρη εικόνα της τάσης των καταιγίδων στην περιοχή.

"Δεν μπορούμε ακόμη να πούμε αν ο αριθμός των κυκλώνων αυξάνεται ή μειώνεται, διότι αυτό θέλει παρακολούθηση δεκαετιών. Γνωρίζουμε όμως ότι από το 2000 έχουν υπάρξει πολλές γρήγορες αλλαγές στην Αρκτική - λιώσιμο των πάγων της Γροιλανδίας, απόψηξη της τούνδρας - και έτσι μπορούμε να πούμε ότι έχουμε μια καλή εικόνα για το τι συμβαίνει στην Αρκτική κατά την τρέχουσα περίοδο των ραγδαίων αλλαγών ", δήλωσε ο Bromwich.

Ο Bromwich οδηγεί το σύστημα Arctic System Reanalysis (ASR) το οποίο χρησιμοποιεί στατιστικές και αλγόριθμους συνδυάζοντας και επανεξετάζοντας καιρικές καταγραφές και ιστορικά από δορυφορικές εικόνες, μετεωρολογικά μπαλόνια, σημαδούρες και μετεωρολογικούς σταθμούς στο έδαφος.

"Στην πραγματικότητα υπάρχουν τόσες πολλές διαθέσιμες πληροφορίες που είναι δύσκολο να ξέρεις πως να τις διαχειριστείς όλες. Κάθε πληροφορία λέει ένα διαφορετικό μέρος της ιστορίας - θερμοκρασία, ατμοσφαιρική πίεση, άνεμος, βροχόπτωση - και η προσπάθεια μας επικεντρώνεται στο να τα συνδυάσουμε όλα με έναν συνεκτικό τρόπο", δήλωσε ο Bromwich.

Οι υπολογισμοί έλαβαν χώρα στο Ohio Supercomputer Center και τα συνδυασμένα δεδομένα από το ASR κονοποιήθηκαν προς χρήση από τους επιστήμονες.

Δύο τέτοιοι επιστήμονες είναι οι ειδικοί στους κυκλώνες Tilinina και Gulev, οι οποίοι συνεργάστηκαν με τον Bromwich ψάχνοντας για στοιχεία που αποκάλυπταν αλλαγές στην κατεύθυνση του ανέμου και την πίεση του αέρα από τα δεδομένα του ASR. Συνέκριναν τα αποτελέσματα με άλλες τρεις ομάδες ανάλυσης δεδομένων, οι οποίες συνδυάζουν παγκόσμια δεδομένα καιρού.

"Ανακαλύψαμε ότι το ASR προσφέρει καλύτερη αποτύπωση της δραστηριότητας των κυκλώνων σε υψηλά γεωγραφικά πλάτη, δείχνοντας παράλληλα ότι στην Αρκτική υπάρχει σημαντικότερη πυκνότητα κυκλώνων σε σχέση με τα αποτελέσματα του global re-analysis", δήλωσε η Tilinina.

Ένα σύνολο παγκόσμιων δεδομένων που χρησιμοποιήθηκε για σύγκριση ήταν το ERA- Interim, το οποίο δημιουργήθηκε από το Ευρωπαϊκό Κέντρο Μεσοπρόθεσμων Μετεωρολογικών Προγνώσεων. Εστιάζοντας στα δεδομένα του ERA- Interim για γεωγραφικά πλάτη βορειότερα των 55 μοιρών, η Tilinina και ο Gulev εντόπισαν περισσότερους από 1.200 κυκλώνες ετησίως μεταξύ 2000 και 2010. Για την ίδια χρονική περίοδο, τα δεδομένα του ASR απέδωσαν περισσότερους από 1900 κυκλώνες ανά έτος.

Όταν περιόρισαν την έρευνα τους για κυκλώνες ακριβώς πάνω από τον Αρκτικό Ωκεανό, βρήκαν περισσότερους από 200 ανά έτος στο ERA- Interim, και λίγο πάνω από 300 ανά έτος στο ASR.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν πως υπήρχε καλή συμφωνία μεταξύ των μοντέλων όταν είχαν να κάνουν με μεγάλους κυκλώνες. Το επικεντρωμένο όμως στην Αρκτική ASR φαίνεται να έπιανε μικρότερους και με συντομότερη διάρκεια ζωής κυκλώνες που διέφευγαν της ανίχνευσης των παγκόσμιων μοντέλων. Παράλληλα τα δεδομένα του ASR παρείχαν περισσότερες λεπτομέρειες για τους μεγαλύτερες κυκλώνες, συλλαμβάνοντας την έναρξη τους νωρίτερα και παρακολουθώντας την φθορά τους σε μεγαλύτερο βάθος χρόνους.

Οι ισχυροί αρκτικοί κυκλώνες προκαλούν ιδιαίτερη ανησυχία στους επιστήμονες, επειδή λιώνουν τους θαλάσσιους πάγους, είπε ο Bromwich.

"Όταν ένας κυκλώνας κινείται πάνω από το νερό, το αναμιγνύει. Στα τροπικά γεωγραφικά πλάτη τα επιφανειακά νερά είναι ζεστά και οι τυφώνες αναδεύουν κρύο νερό από τα βάθυ της θάλασσας στην επιφάνεια. Στην Αρκτική συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Το νερό βαθύτερα είναι θερμότερο και ο κυκλώνας αναδεύει το ζεστό νερό στην επιφάνεια με αποτέλεσμα να λιώνει ο πάγος."

Ως παράδειγμα, ανέφερε τον ιδιαίτερα μεγάλο κυκλώνα ο οποίος έπληξε την Αρκτική τον Αύγουστο του 2012, ο οποίος σύμφωνα με τους επιστήμονες εικάζεται ότι έπαιξε σημαντικό ρόλο στην υποχώρηση ρεκόρ του θαλάσσιου πάγου εκείνο το έτος.

Πηγή: ScienceDaily.com 
Μετάφραση: YouWeather.com

Ημ/νία καταχώρησης: 30/12/2013